ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศอินเดีย

ประวัติศาสตร์อินเดียเริ่มต้นจากข้อมูลด้านพันธุศาสตร์สมัยใหม่ที่พบว่ามนุษย์ยุคใหม่เชิงกายวิภาคได้เข้ามายังอนุทวีปอินเดียจากทวีปแอฟริกาในราว 73,000 ถึง 55,000 ปีก่อน อย่างไรก็ตาม ซากมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดที่เคยพบในอินเดียมีอายุราว 30,000 ปีก่อน การเปลี่ยนแปลงจากการล่าของป่าไปสู่การทำเกษตรและปศุสัตว์ของมนุษย์ในอนุทวีปอินเดียเริ่มต้นในราว 7,000 ปีก่อนคริสต์กาล ในพื้นที่ที่ปัจจุบันคือเมห์รครห์พบหลักฐานแสดงการเก็บเกี่ยวข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ตามด้วยการปศุสัตว์ วัว แพะ และแกะ ภายใน 4,500 ปีก่อนคริสต์ดาล การใช้ชีวิตแบบปักหลักเริ่มเป็นที่แพร่หลายขึ้น และค่อย ๆ พัฒนาอย่างก้าวกระโดดเป็นอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ หนึ่งในอารยธรรมยุคแรกของมนุษย์ในยุคโลกเก่า ซึ่งร่วมสมัยกับอียิปต์โบราณ และ เมโสโปเตเมีย อารยธรรมนี้เฟื่องฟูใน 2,500 ปีก่อนคริสต์กาลถึง 1900 ปีก่อนคริสต์กาล ในพื้นที่ที่ปัจจุบันคือประเทศปากีสถานและตัวนตกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย มีลักษณะสำคัญของอารยธรรมคือการวางผังเมือง, บ้านเรือนที่สร้างด้วยอิฐอบ และระบบประปาและการระบายน้ำที่ซับซ้อน