ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศปาเลสไตน์

ดินแดนปาเลสไตน์ในความหมายที่กว้างขึ้นและร่วมกับอิสราเอลถือเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาหลักสามศาสนาของโลก ได้แก่ ศาสนายิวคริสต์และอิสลาม สถานที่ที่มีความสำคัญทางศาสนาและโบราณคดีหลายแห่งตั้งแต่สมัยพระคัมภีร์ไบเบิลจะพบได้ในการบริหารขององค์การแห่งชาติปาเลสไตน์และอิสราเอลในปัจจุบันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเบธเลเฮมเฮบรอนนาบลุสและเยรีโค

ภาษาอาหรับปาเลสไตน์เป็นภาษาถิ่นที่ต่อเนื่องกันของภาษาอาหรับเลแวนทีนที่พูดกันได้โดยชาวปาเลสไตน์ส่วนใหญ่ในปาเลสไตน์อิสราเอลและในประชากรพลัดถิ่นของชาวปาเลสไตน์

วัฒนธรรมปาเลสไตน์ประกอบด้วยอาหารการเต้นรำตำนานประวัติปากเปล่าสุภาษิตเรื่องตลกความเชื่อที่เป็นที่นิยมขนบธรรมเนียมประเพณีและประกอบด้วยประเพณี (รวมถึงประเพณีปากเปล่า) ของวัฒนธรรมปาเลสไตน์ การฟื้นฟูวัฒนธรรมพื้นบ้านในหมู่ปัญญาชนชาวปาเลสไตน์เช่น Nimr Sirhan, Musa Allush, Salim Mubayyid และรากวัฒนธรรมก่อนอิสลาม (และก่อน Hebraic) ที่เน้นการสร้างอัตลักษณ์ของชาวปาเลสไตน์ขึ้นมาใหม่โดยเน้นที่วัฒนธรรมคานาอันและเยบุไซต์ ความพยายามดังกล่าวดูเหมือนจะก่อให้เกิดผลตามที่ปรากฏในองค์กรการเฉลิมฉลองเช่นเทศกาล Qabatiya Canaanite และเทศกาลดนตรี Yabus ประจำปีโดยกระทรวงวัฒนธรรมปาเลสไตน์