ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศคีร์กีซสถาน

ประวัติศาสตร์ของชาวคีร์กีซและดินแดนที่ปัจจุบันเรียกว่าคีร์กีซสถานย้อนหลังไปกว่า 3,000 ปี แม้ว่าทางภูมิศาสตร์จะถูกแยกออกจากสถานที่ตั้งที่เป็นภูเขา แต่ก็มีบทบาทสำคัญในฐานะส่วนหนึ่งของเส้นทางการค้าเส้นทางสายไหมทางประวัติศาสตร์ ในช่วงของการปกครองตนเองนั้นปกครองโดย Gokturks อาณาจักรอุยกูร์และชาว Khitan ก่อนที่จะถูกยึดครองโดยชาวมองโกลในศตวรรษที่ 13 ต่อมาได้รับเอกราช แต่ถูกรุกรานโดย Kalmyks, Manchus และ Uzbeks ในปี พ.ศ. 2419 ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิรัสเซียซึ่งยังคงอยู่ในสหภาพโซเวียตในฐานะสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตคีร์กีซหลังการปฏิวัติรัสเซีย หลังจากการปฏิรูปประชาธิปไตยของมิคาเอลกอร์บาชอฟในสหภาพโซเวียตในปี พ.ศ. 2533 ผู้สมัครเพื่อเอกราช Askar Akayev ได้รับเลือกเป็นประธาน SSR เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2534 คีร์กีซสถานประกาศเอกราชจากมอสโกและมีการจัดตั้งรัฐบาลประชาธิปไตยในเวลาต่อมา

คีร์กีซสถานเป็นหนึ่งในสาธารณรัฐโซเวียตเก่าสามแห่งในเอเชียกลางที่มีภาษารัสเซียเป็นภาษาราชการคาซัคสถาน (นิตินัย) และอุซเบกิสถาน (โดยพฤตินัย) เป็นประเทศอื่น ภาษาคีร์กีซถูกนำมาใช้เป็นภาษาราชการในปี พ.ศ. 2534 หลังจากได้รับแรงกดดันจากชาวรัสเซียและชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ในประเทศสาธารณรัฐก็ยอมรับภาษารัสเซียเป็นภาษาราชการเช่นกันในปี พ.ศ. 2540 เพื่อให้เป็นประเทศสองภาษาอย่างเป็นทางการ

วัฒนธรรมของคีร์กีซสถานมีการผสมผสานของกลุ่มชาติพันธุ์และวัฒนธรรมที่หลากหลายโดยคีร์กีซเป็นกลุ่มส่วนใหญ่ โดยทั่วไปถือว่ามีชนเผ่าคีร์กีซ 40 กลุ่มซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์สีเหลือง 40 เรย์ตรงกลางธง เส้นภายในดวงอาทิตย์เป็นตัวแทนของความเยือกเย็น ศาสนาที่โดดเด่นของคีร์กีซสถานคือศาสนาอิสลามนิกายสุหนี่ (91%) ประชากรรัสเซียเป็นชาวรัสเซียออร์โธดอกซ์