ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศโตโก

ประชากรของโตโกประกอบด้วยกลุ่มชาติพันธุ์ประมาณ 30 กลุ่มซึ่งส่วนใหญ่อพยพมาจากส่วนอื่น ๆ ของแอฟริกาตะวันตก กลุ่มชนพื้นเมืองในโตโกอาศัยอยู่ทางเหนือและตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งกลุ่มทางเหนือจะรวมถึงชนชาติที่ใช้ภาษากูร์ต่อไปนี้: กูร์มา; นาติมบา, ดาย และ คอนคอมบา; แทมเบอร์มา; บาซารี; โมบา; ลอสโซ (นาอูเด็ม); เคเบอร์ และ ล็อกบา; และ แลมบา (นัมบา); และกลุ่มชาติฟูลานีจำนวนน้อยที่พูดภาษาแอตแลนติก และเคบู (อาเคบู) และทางตะวันตกเฉียงใต้มีชนพื้นเมืองควา ซึ่งอยู่ในกลุ่มโตโกตอนกลาง ได้แก่ โปโซ (แอคพอสโซ), อะเดเล และ อาห์โล นอกจากนี้ชาวอิวซึ่งอพยพมาจากไนจีเรียระหว่างศตวรรษที่ 14 ถึง 16 เป็นหนึ่งในกลุ่มชาติพันธุ์ที่สำคัญ นอกจากนี้ยังมีชาวโยรูบาและอานาบางส่วนที่กระจัดกระจายอยู่

ส่วนกลุ่มที่อพยพมาจากกานาในปัจจุบันและโกตดิวัวร์ตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 ได้แก่ มีนา(กาและอาเน่), กา-ดังมี, เปลล์และอันยามา, ชาโกซีและ ดากอมบา กลุ่มทางเหนือ - โคโตโคลี(เท็มบา), กูร์มาและมอสซี จะเข้ามาจากประเทศบูร์กินาฟาโซเป็นหลัก คนที่อาศัยอยู่ในเมืองโลเมส่วนใหญ่ไม่ใช่ชาวแอฟริกันแต่เป็นชาวฝรั่งเศส ชาวบราซิล หรือชาวโปรตุเกสเชื้อสายบราซิล ที่ทำการค้าขายมาแต่ดั้งเดิมในโตโก และในปัจจุบันชาวแอฟริกัน-บราซิล มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกันในทางเศรษฐกิจแลการพัฒนาทางการเมือง ภาษาราชการของโตโกคือภาษาฝรั่งเศส โดยใช้พูดกันอย่างแพร่หลายในกลุ่มกลุ่มธุรกิจและหน่วยงานราชการ ส่วนภาษาพื้นเมืองที่พูดกันอย่างแพร่หลายสำหรับประชาชน จะอยู่ในตระกูลภาษาไนเจอร์ – คองโก และรวมถึงอิวในทางตอนใต้ และคาบีย์ทางตอนเหนือ