ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศจาเมกา

เกาะจาเมกาในทะเลแคริบเบียนเป็นที่อาศัยของชาวเรดแวร์ประมาณ 600 หรือ 650 ซีอีซึ่งมักเกี่ยวข้องกับเครื่องปั้นดินเผาเรดแวร์ โดยประมาณ 800 CE คลื่นลูกที่สองเกิดขึ้นโดยชนเผ่า Arawak รวมทั้ง Tainos ก่อนการมาถึงของโคลัมบัสในปี 1494 ชาวจาเมกาในยุคแรกตั้งชื่อดินแดนว่า "Xaymaca" ซึ่งหมายถึง "ดินแดนแห่งไม้และน้ำ" ชาวสเปนกดขี่ชาวอาราวัคซึ่งถูกทำลายต่อไปจากโรคที่ชาวสเปนนำมาด้วย นักประวัติศาสตร์ในยุคแรกเชื่อว่าในปี 1602 ชนเผ่า Taino ที่พูดภาษา Arawak สูญพันธุ์ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม Taino บางส่วนหนีเข้าไปในภูเขาที่เป็นป่าด้านในซึ่งพวกเขาผสมกับทาสชาวแอฟริกันที่หลบหนีและรอดชีวิตจากการปกครองของสเปนและอังกฤษ ชาวสเปนยังขนส่งชาวแอฟริกันตะวันตกหลายร้อยคนไปยังเกาะ อย่างไรก็ตามชาวแอฟริกันส่วนใหญ่ถูกนำเข้ามาในจาเมกาโดยชาวอังกฤษ ในปี 1655 อังกฤษบุกเกาะจาเมกาและเอาชนะสเปน ทาสชาวแอฟริกันบางคนใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายทางการเมืองและหลบหนีไปยังภูเขาภายในของเกาะสร้างชุมชนอิสระขึ้นมา ในขณะเดียวกันบนชายฝั่งอังกฤษได้สร้างนิคม Port Royal ซึ่งเป็นฐานปฏิบัติการที่การละเมิดลิขสิทธิ์เฟื่องฟูเนื่องจากกลุ่มกบฏในยุโรปจำนวนมากถูกปฏิเสธจากประเทศของตนเพื่อรับโทษในทะเล กัปตันเฮนรีมอร์แกนเจ้าของไร่และเอกชนชาวเวลส์บุกเข้าไปในนิคมและฐานการขนส่งในพอร์ตรอยัลทำให้เขาได้รับชื่อเสียงในฐานะโจรสลัดที่ร่ำรวยที่สุดคนหนึ่งในทะเลแคริบเบียน ในศตวรรษที่ 18 อ้อยเข้ามาแทนที่การละเมิดลิขสิทธิ์เป็นแหล่งรายได้หลักของบริติชจาไมก้า อุตสาหกรรมน้ำตาลใช้แรงงานมากและอังกฤษได้นำชาวแอฟริกันผิวดำที่เป็นทาสหลายแสนคนมาที่เกาะนี้ ภายในปีพ. ศ. 2393 ประชากรชาวจาเมกาผิวดำมีจำนวนมากกว่าประชากรผิวขาวในอัตราส่วนยี่สิบต่อหนึ่ง ชาวจาเมกาที่ถูกกดขี่ทำให้เกิดการลุกฮือครั้งใหญ่ในช่วงศตวรรษที่ 18 รวมถึงการประท้วงของ Tacky ในปี 1760 นอกจากนี้ยังมีการปะทะกันเป็นระยะระหว่างชุมชนชาวอังกฤษและภูเขาของ Jamaican Maroons ซึ่งจะสิ้นสุดในสงคราม Maroon ครั้งแรกของปี 1730 และสงคราม Maroon ครั้งที่สอง ของปี 1795–1796

วัฒนธรรมจาเมกาประกอบด้วยศาสนาบรรทัดฐานค่านิยมและวิถีชีวิตที่กำหนดผู้คนในจาเมกา วัฒนธรรมผสมผสานกับสังคมที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติซึ่งเกิดจากประวัติศาสตร์ของผู้อยู่อาศัยที่เริ่มต้นด้วยชาวไทโนะดั้งเดิม เดิมชาวสเปนนำระบบทาสมาสู่จาเมกา จากนั้นพวกเขาก็ถูกอังกฤษโค่นล้ม ต่อมาจาเมกาได้รับการปลดปล่อยในวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2381 และได้รับเอกราชจากอังกฤษเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2505 ทาสผิวดำได้กลายเป็นพลังทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นในขณะที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานและต่อต้านสภาวะที่รุนแรงของการบังคับใช้แรงงาน หลังจากการเลิกทาสชาวจีนและอินเดียถูกเคลื่อนย้ายไปยังเกาะในฐานะคนงานที่ไม่ได้รับการดูแลโดยได้รับแนวคิดจากตะวันออกไกลมาด้วย การมีส่วนร่วมเหล่านี้ทำให้เกิดความหลากหลายที่ส่งผลกระทบต่อภาษาดนตรีการเต้นรำศาสนาและบรรทัดฐานทางสังคมและการปฏิบัติของชาวจาเมกา