ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมประเทศสาธารณรัฐโดมินิกัน

ประวัติศาสตร์ที่บันทึกไว้ของสาธารณรัฐโดมินิกันเริ่มต้นขึ้นเมื่อคริสโตเฟอร์โคลัมบัสนักเดินเรือที่เกิดในเจนัวซึ่งทำงานให้กับมงกุฎสเปนเกิดขึ้นบนเกาะขนาดใหญ่ในภูมิภาคของมหาสมุทรแอตแลนติกตะวันตกซึ่งต่อมาได้รับการขนานนามว่าแคริบเบียน เกาะนี้เป็นที่อาศัยของชาวไทโนชาวอาราวากันซึ่งเรียกเกาะของพวกเขาต่าง ๆ ว่า Ayiti, Bohio หรือ Quisqueya (Kiskeya) โคลัมบัสอ้างสิทธิ์ในเกาะนี้เพื่อเป็นมงกุฎของสเปนโดยตั้งชื่อเกาะนี้ว่าลาอิสลาเอสปาโญลา ("เกาะสเปน") ต่อมาเป็นภาษาละตินเป็นฮิสปานิโอลา สิ่งที่จะกลายเป็นสาธารณรัฐโดมินิกันคือแม่ทัพสเปนแห่งซานโตโดมิงโกจนถึงปีพ. ศ. 2364 ยกเว้นช่วงเวลาที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศสตั้งแต่ปี 1795 ถึง 1809 จากนั้นเป็นส่วนหนึ่งของ Hispaniola ที่เป็นหนึ่งเดียวกับเฮติตั้งแต่ปี พ.ศ. 2365 ถึง พ.ศ. ได้รับการประกาศและสาธารณรัฐซึ่งมักรู้จักกันในชื่อซันโตโดมิงโกจนถึงต้นศตวรรษที่ 20 ยังคงรักษาเอกราชไว้ได้ยกเว้นการยึดครองของสเปนในช่วงสั้น ๆ ในปี พ.ศ. 2404 ถึง พ.ศ. 2408 และการยึดครองโดยสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2459 ถึง พ.ศ. 2467

ใช้ภาษาสเปน

วัฒนธรรมของสาธารณรัฐโดมินิกันเป็นส่วนผสมที่หลากหลายของอิทธิพลที่แตกต่างกันจากทั่วโลก ชาวโดมินิกันและประเพณีของพวกเขามีต้นกำเนิดประกอบด้วยส่วนใหญ่ในพื้นฐานทางวัฒนธรรมของยุโรปโดยมีอิทธิพลทั้งแอฟริกันและชาวพื้นเมืองไทโน สาธารณรัฐโดมินิกันเป็นที่ตั้งของการตั้งถิ่นฐานของชาวยุโรปแห่งแรกในซีกโลกตะวันตกนั่นคือซานโตโดมิงโกก่อตั้งขึ้นในปี 1493 อันเป็นผลมาจากการปรากฏตัวของสเปนในเกาะกว่าห้าศตวรรษแกนของวัฒนธรรมโดมินิกันมาจากวัฒนธรรมของสเปน มรดกของชาวยุโรป ได้แก่ บรรพบุรุษภาษาประเพณีกฎหมายศาสนาที่โดดเด่นและรูปแบบสถาปัตยกรรมในยุคอาณานิคม ไม่นานหลังจากการมาถึงของชาวยุโรปชาวแอฟริกันถูกนำเข้ามาที่เกาะเพื่อใช้เป็นแรงงานทาส การผสมผสานระหว่างประเพณีและขนบธรรมเนียมของชาวยุโรปไทโนพื้นเมืองและแอฟริกันมีส่วนช่วยในการพัฒนาวัฒนธรรมโดมินิกันในปัจจุบัน