ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมเมตน์, ประเทศเลบานอน

ประวัติศาสตร์ภาษาและวัฒนธรรมเมตน์

หลักฐานทางโบราณคดีแสดงให้เห็นผู้ตั้งถิ่นฐานที่อาศัยอยู่บนหมู่เกาะแฟโรในสองช่วงเวลาต่อเนื่องกันก่อนที่ชาวนอร์สจะมาถึงครั้งแรกระหว่าง 300 ถึง 600 และครั้งที่สองระหว่าง 600 ถึง 800 นักวิทยาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยอเบอร์ดีนยังพบละอองเรณูของธัญพืชจากพืชในบ้านซึ่งชี้ให้เห็นว่าผู้คนอาจอาศัยอยู่บนเกาะนี้ก่อนที่พวกไวกิ้งจะมาถึง ไมค์คริสตจักรนักโบราณคดีตั้งข้อสังเกตว่า Dicuil (ดูด้านล่าง) กล่าวถึงสิ่งที่อาจเป็นแฟโร นอกจากนี้เขายังแนะนำว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นอาจมาจากไอร์แลนด์สกอตแลนด์หรือสแกนดิเนเวียโดยอาจมีกลุ่มจากทั้งสามพื้นที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ที่นั่น

ใช้ภาษาแฟโร, ภาษาเดนมาร์ก

วัฒนธรรมของหมู่เกาะแฟโรมีรากฐานมาจากวัฒนธรรมนอร์ดิก หมู่เกาะแฟโรถูกแยกออกจากช่วงวัฒนธรรมหลักและการเคลื่อนไหวที่กวาดไปทั่วยุโรปมานาน นั่นหมายความว่าพวกเขายังคงรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้เป็นอย่างดี ภาษาที่พูดคือภาษาฟาโรซึ่งเป็นหนึ่งในสามภาษาของชาวเยอรมันเหนือที่มีเชื้อสายมาจากภาษานอร์สเก่าที่พูดในสแกนดิเนเวียในยุคไวกิ้งภาษาอื่น ๆ เป็นภาษาไอซ์แลนด์และนอร์นที่สูญพันธุ์ซึ่งคิดว่าเข้าใจร่วมกันกับชาวแฟโร จนถึงศตวรรษที่ 15 ชาวแฟโรมีการสะกดการันต์คล้ายกับไอซ์แลนด์และนอร์เวย์ แต่หลังจากการปฏิรูปในปี 1538 ชาวนอร์เวย์ได้ฝ่าฝืนกฎหมายว่าจะใช้ในโรงเรียนโบสถ์และเอกสารราชการ แม้ว่าประเพณีการพูดที่ร่ำรวยจะรอดชีวิตมาได้ แต่เป็นเวลา 300 ปีที่ภาษาไม่ได้เขียนลงไป นั่นหมายความว่าบทกวีและเรื่องราวทั้งหมดได้รับการถ่ายทอดทางปากเปล่า ผลงานเหล่านี้ถูกแบ่งออกเป็นแผนกต่างๆดังต่อไปนี้: sagnir (ประวัติศาสตร์), ævint storiesr (เรื่อง) และ kvi (เพลงบัลลาด) ซึ่งมักจะเป็นเพลงและการเต้นรำแบบลูกโซ่ในยุคกลาง ในที่สุดสิ่งเหล่านี้ถูกเขียนลงในศตวรรษที่ 19